Την «Χελιδόνα» που βλέπετε στην φωτογραφία, κατά την παράδοση, τα παιδιά την κρατούν τραγουδώντας «τα χελιδονίσματα» (ένα είδος καλάντων) στην αρχή της άνοιξης από σπίτι σε σπίτι. Τραβώντας το σκοινί, μία το ένα παιδί από τη μια πλευρά, μία το άλλο από την άλλη, η Χελιδόνα περιστρέφεται και ακούγονται τα κουδουνάκια που είναι κρεμασμένα στο λαιμό της.
Το έθιμο της χελιδόνας, έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα, και επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας σε πολλά μέρη της Ελλάδας όπως στην Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη και Δωδεκάνησα.
Κάποια «χελιδονίσματα» χαιρετίζουν το έαρ, την άνοιξη και απαγγέλλουν στίχους, για να διώξουν τον χειμώνα ή τον τελευταίο μήνα του, τον Φλεβάρη. «‘Ιδε το έαρ το γλυκύ πάλιν επανατέλλει, φέρον υγείαν και χαράν και την ευημερία.»
«Χελιδόνα έρχεται απ’ τη Μαύρη Θάλασσα θάλασσαν επέρασε, έκατσε και λάλησε. Μωρ’ καλή νοικοκυρά, έμπα έβγα στο κελάρι, φέρε αυγά σαρακοστιά και σχοινιά πεντηκοστά για να δέσουμε τον Μάρτη και τον Τσιλιμπουρδάκη κι αν δεν έχετε αυγά, παίρνουμε την κλωσσαριά να γεννάει, να κλωσάει και να σέρνει τα πουλιά».